คุณค่าของคนวัดได้จากพฤติกรรม คุณความดีที่เป็นที่ยอมรับจากสังคมผู้เจริญแล้ว หนึ่งในจำนวน นั้นคือ จิตใจที่มีความสำนึกในบุญคุณต่อผู้ที่เคยมีบุญคุณกับเรา ผมเคยได้ยินคำกล่าวซึ่งฟังแล้วรุนแรง แต่เป็น ความจริงว่า 'คนที่ไม่รู้จักคุณคน คนนั้นไม่ใช่คน' ผมใช้เวลาใคร่ครวญคำกล่าวที่ว่านี้ด้วยความพินิจพิเคราะห์ว่า คำดังกล่าวรุนแรงเกินไปหรือไม่ ผมสรุปในใจว่า ไม่รุนแรง แท้จริงน่าจะแรงกว่านี้ น่าจะพูดว่า คนไม่รู้จักคุณคน คนนั้นน่าจะแย่กว่าไม่ใช่คน

เมื่อไม่นานมานี้ผมได้รับเกียรติในการประชุมนานาชาติที่ประเทศหนึ่ง ผมได้พูดถึงคุณงามความดี ของบุคคลในอดีตที่ได้เสียสละความสุขส่วนตนเพื่อนำความเจริญรุ่งเรืองมาสู่ประเทศไทย หลังจากนั้นในช่วง พักมีผู้สูงอายุท่านหนึ่งพูดคุยกับผม เขาขอบคุณที่ผมพูดเกี่ยวกับคุณงามความดีของบุคคลในอดีต พร้อมกับ ยกภาษิตจีนที่กล่าวว่า 'เมื่อใดที่ดื่มน้ำ ไม่ควรลืมต้นน้ำ'

ความตระหนักในบุญคุณของผู้อื่นช่วยให้เราตระหนักว่า สิ่งดีๆ ทั้งหลายที่เราได้รับอยู่ขณะนี้ นอก จากความดีและความเก่งของเราส่วนตัวแล้ว หลายคนล้อมรอบเราทั้งอดีตและปัจจุบันมีส่วนส่งเสริมให้เรา ดีและเก่งด้วย

หลายคนที่เรียนจบปริญญาเอก มีงานและตำแหน่งที่มีหน้ามีตาขณะนี้คงไม่ลืมว่ากว่าจะมีวันนี้ได้ มีพ่อแม่ที่ดูแลเอาใสใส่ตั้งแต่วัยแบเบาะดูแลอย่างใกล้ชิด ยอมอดหลับอดนอนขณะเราเจ็บป่วย ยอมสละความ สุขความสบายส่วนตนเพื่อส่งเสียให้เราได้เรียนหนังสือ ยอมอดทนแม้ถูกลูกบางคน พูดจาก้าวร้าว เขากระโดด เข้าปกป้องลูกของตนเมื่อมีใครพูดไม่ดี นอกจากคุณพ่อคุณแม่แล้ว เรามีครู อาจารย์ ผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชา ความรู้ให้กับศิษย์ ผมไม่รู้ว่าครูยุคนี้เป็นอย่างไร แต่คุณครูยุคของผมได้ทำหน้าที่ ครูสมศักดิ์ศรี ครูดุ ครูตี ครูสอน ครูสร้างวินัย ถ้าผมไม่ได้ครูอย่างนี้ผมคงไม่มีวันนี้ นอกจากคุณครูแล้วผมมี ผู้ใหญ่ที่น่ารักที่ให้การ สนับสนุน เตือนสติ ให้ข้อคิดที่ให้เกิดปัญญา ผมมีเพื่อนดีๆ มากมายที่คอยให้กำลังใจใน ยามทุกข์ ผมมี ครอบครัว ภรรยาและลูกๆ ที่มีอิทธิพลต่อการทำงาน ผมมีสมาชิกคริสตจักรที่น่ารักที่ให้กำลังใจ อย่างไม่ขาด... สรุปแล้วที่เราเป็นและมีอยู่ได้ทุกวันนี้ก็ด้วยปัจจัยภายนอกและปัจจัยภายในประสานกัน ฉะนั้นเราต้องไม่ รู้สึกผยองพองตัว ประหนึ่งว่าความดีและความสำเร็จทั้งสิ้นที่มีอยู่เป็นเพราะตัวเองเท่านั้น

อีกสิ่งหนึ่งที่ผมไม่อาจมองข้ามไปได้คือ การเป็นหนี้แผ่นดิน แผ่นดินผืนนี้ที่เราได้เกิด เติบโต ได้กิน ได้ใช้ เราจะต้องสำนึกในบุญคุณชาติกำเนิดของเราและมีความภาคภูมิใจ และแสดงความกตัญญูต่อแผ่นดิน เกิดของเรา

ผมได้พูดถึงแหล่งคุณงามความดีมากมายที่ช่วยเสริมสร้างพวกเรา ฉะนั้นเป็นความไม่สมควรที่ จะรักแต่รับเท่านั้น เราจะต้องมีการแสดงออกด้วยการรู้จักคำว่า 'ขอบคุณ' และทำบางสิ่งบางอย่างที่สะท้อน ให้เห็นว่า เราเห็นคุณค่าในคุณงามความดีเหล่านั้น

ตัวผมเองนอกจากจะได้รับสิ่งดีๆ มากมายจากที่กล่าวมาแล้ว ผมมีอีกสิ่งหนึ่งที่จะต้องขอบคุณ สำนึกในบุญคุณเหนือทุกสิ่งคือ พระคุณของพระเจ้าที่สำแดงในชีวิตมันวิเศษเหนือคำพรรณา และด้วย เหตุนั้นผมจึงอุทิศตัวขอรับใช้พระองค์จนชีวิตหาไม่

วันนี้ ขอผู้อ่านลองทบทวนดูว่า ได้รับความดีจากอะไร และใครบ้าง เราเคยขอบคุณและสำนึก ในบุญคุณเหล่านั้นบ้างหรือยัง ถ้ายังขอให้วันนี้เป็นวันเริ่มต้น

• 

0 คะแนนโหวด

arun สถานะ : ผู้ใช้ทั่วไป คอมพิวเตอร์ธุรกิจ