ไม่ว่าพรรคการเมืองจะเป็นพรรคอะไร ต้องชูประเด็นการอยู่ดีกินดีนั่นคือระบบเศรษฐกิจนั่นเอง ถึงแม้ว่าวิธีการที่จะนำไปสู่เป้าหมายอาจจะต่างกัน แต่มีจุดหมายปลายทางอันเดียวกัน ถ้าเราศึกษาระบบเศรษฐกิจของลัทธิการเมืองในโลกจะพบว่ามีหลากหลาย เช่น ระบบประชาธิปไตย ระบบสังคมประชาธิปไตย ระบบสังคมนิยม ระบบคอมมิวนิสต์ ฯลฯ การเมืองแต่ละระบบดังกล่าวมุ่งที่สร้างความเป็นธรรมในสังคม มุ่งสร้างเศรษฐกิจให้ประชาชนพ้นจากความยากจนและช่วยให้มีความมั่งคั่ง ระบบหนึ่งพยามทำให้คนรวยมากๆ ให้จนลงเพื่อช่วยเฉลี่ยความร่ำรวยให้กับคนยากจน เพื่อดึงคนจนให้มีเงินมีเศรษฐกิจดีขึ้น ขณะที่อีกระบบหนึ่งพยายามทำให้คนรวยอยู่แล้วให้รวยมากขึ้น พร้อมกับดึงคนจนให้รวยขึ้น แต่ดูเหมือนว่าเป้าหมายดังกล่าวยังห่างไกลจากความเป็นจริง 

คำถามที่ต้องการคำตอบคือ นิยามของคนรวย-คนจนคืออะไร บางคนมีกรอบความคิดว่า ความร่ำรวยหมายถึงการมีมากๆ เช่นมีเงินมาก มีที่ดินมาก เพราะคนที่มีเงินมากดูเหมือนเขามีอำนาจและอิทธิพลมากตามไปด้วย ฉะนั้นทำให้คนเราอยากมีเงิน นอกจากนั้นผู้มีทรัพย์สินเงินทองมากดูเหมือนว่าชีวิตของเขาสะดวกสบายดี ไม่ต้องตะเกียกตะกาย ชีวิตดูเหมือนสบายไปทุกสิ่ง ทั้งหมดนี้เป็นมุมมองของคนจน จนในทรัพย์สินเงินทองอย่างปุถุชน แต่จริงๆ แล้วผู้มีทรัพย์สินเงินทองมากจะเป็นอย่างที่คิดหรือไม่ผมคงตอบแทนเขาไม่ได้ ตัวเขาเองเท่านั้นที่จะบอกได้ 

ชาวฝรั่งเศสมีภาษิตที่พูดถึงคนจนคนรวยไว้น่าฟัง เขาพูดถึงคนจนมีสองประเภท ประเภทที่หนึ่งเป็นคนจนที่ไม่มีปัจจัยเพียงพอสำหรับตน คือมีเงินไม่พอใช้จ่ายประจำวัน มีเงินไม่พอส่งลูกเรียนหนังสือ ไม่มีเงินพอสำหรับการจัดหาสิ่งจำเป็นสำหรับตน ฯลฯ แต่คนจนอีกประเภทหนึ่งคือมีเท่าไรก็ไม่พอ กล่าวคือ ชีวิตเขาเปรียบเสมือนบ่อที่ไม่มีก้นใส่ลงไปเท่าใด ได้มามากขนาดไหน ถมลงไปเท่าไรมันไม่เคยเต็ม เปรียบได้กับไฟที่ไม่เคยอิ่มเชื้อไม่ว่าเราจะใส่ฟืนลงในไฟมากน้อยเพียงใด ไฟไม่เคยบอกพอแล้ว เป็นความอยากที่ไม่สามารถบังคับให้หยุดได้ เราคงพูดได้ว่าเขาเป็นคนรวยที่ยากจน 

ความร่ำรวยและความยากจนไม่อาจวัดจากปริมาณของทรัพย์สินเงินทองเพียงอย่างเดียว แต่เราต้องนำเอาความรู้สึกทางใจมาประกอบด้วย เพราะถ้าเรามีทรัพย์สินเงินทองมากหรือน้อยก็ตาม แต่ ความรู้สึกว่าพอไม่มี เราคือคนจน ความพอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องหยุดความพยายามที่จะทำให้ผลสัมฤทธิ์ก้าวหน้าต่อไป แต่ความหมายคือ เราจะต้องไม่มีชีวิตเพียงเพื่อบำรุงบำเรอ ความใคร่ของตา ความใคร่ของความปรารถนาใฝ่ต่ำ และความทะเยอทะยานในโลกนี้ เราอยู่กับความเป็นจริง อยู่กับความต้องการอันแท้จริงไม่ใช่ความอยาก (ตัณหา) แต่เมื่อเราประสบความสำเร็จได้ทรัพย์สินเกินความต้องการพื้นฐาน เราแบ่งปันส่วนเกินให้กับผู้ที่ยังขาดอยู่ นั่นจะทำให้ชีวิตของเราร่ำรวยทั้งทรัพย์สินเงินทองและความพึงพอใจในชีวิต 

วันนี้ผู้มีทรัพย์สินเงินทองถึงจะไม่มากแต่ถ้าสิ่งนั้นได้มาด้วยความชอบธรรม และมีความสุขความพอใจในมัน คุณไม่ใช่คนจน จงพยายามต่อไป ทำดีต่อไป พระเจ้าผู้อภิบาลจะไม่ให้คุณขาดสิ่งจำเป็นถ้าคุณจะแสวงหาแผ่นดินของพระเจ้าก่อน สำหรับผู้มีทรัพย์สินเงินทองมาก จงเรียนรู้จักคำว่า “พอ” และจงบริหารส่วนที่เหลือพอช่วยเหลือผู้ที่ด้อยโอกาสกว่า คุณจะได้ชื่อว่า คนรวยที่แท้จริง

• 

0 คะแนนโหวด

arun สถานะ : ผู้ใช้ทั่วไป คอมพิวเตอร์ธุรกิจ